Sinds 3 jaar ben ik met pensioen. Ik heb mijn hele leven buiten gewerkt als tuinman. Heerlijk vond ik dat. Het was dan ook best wel even wennen toen ik niet meer hoefde te gaan werken. Ik maakte nog wel iedere dag drie wandelingen met mijn hond, maar het was toch niet hetzelfde. Ik miste het sociaal contact met mijn collega’s en de mensen buiten op straat.
Op een bepaald moment zei mijn kleindochter dat het goed voor me zou zijn om eens met Facebook aan de slag te gaan. Ik heb er eens hard om gelachen en gezegd dat zoiets toch niks meer was voor mij. Ik kende er helemaal niks van. Gelukkig is het een geweldige (en geduldige) meid die de moeite deed om het mij te leren en al snel begreep ik waarom iedereen het zo leuk vond. Ik kwam zelfs weer in contact met klasgenoten die ik ruim 50 jaar niet meer had gezien of gesproken!
Na een tijdje ging ik verder kijken wat er allemaal mogelijk was online. De krant lezen en spelletjes doen vond ik leuk, maar ook het winkelen op internet sprak me aan. Zo hoefde ik niet de drukke stad in te lopen (corona weet je wel), ik kon de prijzen van verschillende winkels vergelijken en ik kon het gratis laten versturen en zelfs terugsturen. Ik moest wel vaak een emailadres invullen, dus dat heb ik toen aangemaakt. Ik had al eens ergens gelezen dat ik moest zorgen voor een moeilijk te raden wachtwoord, dus hield ik daar altijd rekening mee. Ook toen ik online ging bankieren was ik heel zorgvuldig en lette ik goed op met wat ik deed.
Op een dag kreeg ik via de email een bericht van mijn bank. Iemand zou geprobeerd hebben om mijn bankrekening leeg te halen. Gelukkig waren zij er op tijd bij! Ze hadden kunnen voorkomen dat ik alles kwijt was geraakt. Ik was opgelucht en dankbaar. Toen ik verder las, stond er in het bericht dat ze me adviseerden om mijn geld even op een tijdelijke andere rekening te zetten. Immers, die internetcriminelen hadden al bewezen dat ze mijn bankgegevens en wachtwoord hadden! Ik hoefde alleen maar op een link te klikken in de email en dan zou ik in het banksysteem terecht komen waar ik nog “wat gegevens moest invullen” om de overboeking te regelen naar de “veilige” rekening. Net op dat moment kwam mijn lieve kleindochter binnenlopen. Ik vertelde haar wat er was gebeurd en dat ik toch wel bofte met een bank die zo alert reageerde. Heel snel trok ze mijn laptop voor mijn neus weg waarna ze de email verwijderde. Ik was met stomheid geslagen! Ze heeft me toen rustig uitgelegd wat ik op het punt stond te doen… En wat was ik daar van geschrokken!
Daarna voelde ik me eigenlijk niet meer veilig bij wat ik online deed. Ik zag “spoken” leek het wel. Ik ging aan alles twijfelen. Om weer wat vertrouwen te krijgen in mezelf en het internet, heb ik toen een cursus online veiligheid voor senioren gevolgd bij Angela. In een paar lessen heeft ze me een heleboel tips gegeven waardoor ik me weer een stuk zekerder voel bij alles wat ik online doe. Ik besef nu ook dat het nooit helemaal veilig is, maar dat je zelf best wel veel kan doen om problemen te voorkomen. En als ik twijfel, nou dan vraag ik het aan mijn kleindochter of aan Angela!